الف ) اینکه نسبت به جاذبه های دنیا ، کنشگری در یک فرد وجود داشته باشد و میل به سمت آنها برقرار باشد ، این یعنی هموز هم زنده هستی و به زندگی امیدوار هستی!هستند افراد زنده ظاهر که در این دنیای پر زرق و برق هیچ جاذبه ی آنها را فاعل نمیکند و این همان زمانی است که مرده ای متحرک خواهی شد.
ب) خداوند همیشه و همه جا نسبت به انسان امیدوار است:
۱- امیدوار برای یک فرد بسیار خوب که بیشتر کار نیک و خیر انجام دهد و خدایی تر شود.
۲- امیدوار برای یک فرد گناه کار که یک روزی و یک لحظه ای به راه خدایی بازگردد.
مرگ تنها دلیل پایان امیدواری خدواند به انسان است ، هم برای انسان درست کردار و هم زشت کردار.
