و من همچون طفلی شش ماه که زمان او را با خود برده بود به تکلم آمده ام.
آه زمان !
عجیب واژه ای است این زمان، گاهی اوقات زمان به قدری سریع و تند می گذرد که خاطرات را نیز نمی تواند در خود ثبت و ضبط نماید. گویی ذهن آدمی برای ثبت خاطرات خوش که اساساً زود گذر هم هستند جای خالی ندارد. و بلعکس برای خاطرات ناگوار و ناخوش آیند که دیر گذر هم هستند ، جای فراوانی در خود قرار داده است.
نمی دانم !
خاطرات خوش چرا اینقدر کم رنگ شده اند ؟!
شاید برمی گردد به زمان ! آه زمان چه واژه عجیبی است.
زمان یک مفهوم ثابت و مطلق نیست ، بلکه یک مفهوم نسبی و وابسته به احوالات انسان دارد.
