گاهی مقصد بر همراه مقدم است و گاهی همراه بر مقصد ارجع!
زندگی توأمان صحنه قصد و مقصد و سفر است، از کوچکترین اعمال گرفته؛ خوردن و خوابیدن و دفع و جذب گرفته تا . . .
مقصد پرواز است؛ پرنده روح تن را قفسی می بیند که در باد نهاده باشند.
ما قبرستان نشینان عادات سخیف ، چون کرم هایی فربه و تن پرور در منجلاب و گرفتاری ها دنیا میخ کوب گشته ایم و سرگرم اموراتی هستیم که خود ساخته ایم.
از لولیدن در افکار پست گرفته تا چرخیدن در اعمال عبث.
