اصل اول : گاهی اوقات باید برگشت به زمانی که هیچ برگشتی در آن نیست.
تبصره ۱ : گذشته خیلی درخشان تر از آینده است.
تبصره ۲ : این به معنای نا امیدی نیست ، بلکه به معنای خوب زیستن و کمال گرایی است.
گذشته هیچ وقت قابل حذف شدن و تغییر کردن نیست. گذشته آدم ها همیشه ماندگار است. باید همیشه نسبت به وضع فعلی هوشیار و با دقت باشیم که این صفحه سفیدی که روش نوشته میشه رو درست و صحیح بنویسیم.
این اصل شامل آدم هایی که یک روزی در داخل دایره زندگی ما بوده اند (حتی جزئی) هم می شود. آدم هایی که وارد زندگی ما میشوند هم قابل حذف شدن نیستند. یک روزی ، یک زمانی ، یک سالی دوباره با هم ملاقات می کنیم، چه در این دنیا چه در آخرت. . .
---------------------
در گذرگاه زمان
خیمه شب بازی دهر
با همه تلخی و شیرینی خود می‌گذرد
عشق‌ها می‌میرند
رنگ‌ها رنگ دگر می‌گیرند
و فقط خاطره‌هاست
که چه شیرین و چه تلخ
دست ناخورده به جا می‌مانند
«اخوان ثالث»
اگر خدا نمی خواست به خوبی های روز و آفتاب پی ببریم ، شب و ماه تابان را نمی افرید !
خدا همیشه خیر و شر را کنار هم آفریده است ، خوشی و نا خوشی ، فراز و نشیب و . . .
زندگی تماما یک پارادوکسی عجیب است !
ما از خداییم ولی در زمین اسیر شده ایم ! روح خداییمان در کالبد جسمی دنیوی به یغما رفته است و وظیفه مان را در جوییدن خدا در این دنیا قرار داده اند.
احساسات درهم بر هم را در کنار هم قرار داده اند و خواهان تناسب و تعادل بین آن شده اند.
آخر یعنی چه ؟!
خب ما را مثل بچه آدم خلق می کردند و در این وادی پر از تناقض رها نمی کردند.
راستی مگر نه اینکه خیر و شر ها را خدا آفریده است! پس هر دو آن هم از خداست پس دیگر این موش گربه بازی ها چیست؟!
یه بنده خدایی میگفت : خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد! پس خداوند آنجلینا جولی را هم دوست دارد !😐
آدم ها در زمان حیات دنیایی که دارند ، مست روزمرگی ها هستند و گرفتار واقعیت ها هستند، پرده هایی در این دنیا وجود داره که مانع از درک حقیقت برای آدم ها میشه، زمانی پی به حقیقت های دنیا می بریم که همه چیز تمام شده و مرگ ما رو در آغوش گرفته.
زمان می گذرد و عمر آدمی نیز به همراه اون کم و کمتر میشه ! (به عمرمون اضافه میشه ؟! آخرش نفهمیدم با گذر زمان عمر آدمی کم میشه یا زیاد میشه ؟!؟)
خوب زندگی کردن در این دنیا بسیار اهمیت داره ، مهم نیست چهقدر پول داری ، خاطر خواه داری ، مال و ... داری ! مهم این است که در اون نقطه که ایستادی برای خودت ، خوانواده ات ، دوستانت ، جامعه ات و ... مفید باشی و از خودت خوبی و خیر ساطع کنی !
----------------------------------------------
مستی ما مستی از هر جام نیست
مست گشتن کار هر بد نام نیست
ما ز جام دوست، مستی می کنیم
خویش را فارغ ز هستی می کنیم
«حضرت مولانا»
مدتی است که به کار های گوناگون برای کسب درآمد روی آورده ام، اعم از رنگ کاری و کارگری ساختمان و . . .
در بالای طبقه چهارم ساختمان نیمه کاره در بلندی نشسته بودم و در فضای دلنشین به افق خیره شده و همزمان فندک و سیگارم را از جیبم درآوردم و سیگار را آتش کرده و پُک عمیقی زدم ! در آن بالا بغیر از آسمان آبی و آفتاب سوزان که به سختی تن لش خودش را تکان میداد تا بتواند به یک اندازه بر همه اجسام زیرینش بتابد! ۷ دختر دبیرستانی را دیدم که به صورت گله ای از مدرسه بیرون آمدند و به سوی فضای سبز کنار مدرسه رفته و مقداری علف از کیفشان درآورده و یکی یکی دود می کردند و قه قه مستانه شان تا بالای ساختمان فوق الاشاره به گوش میرسید. پُک های بعدی را که به بدن می زدم ، گوشه همان فضای سبز دختر پسری کم سن وسال را دیدم که بر روی نیمکت نشسته و عشق بازی می کردند!
آن طرف تر حیات خانه ای را دیدم که خانواده ای کف حیات بساط پهن کرده بودند و جمعی دورهمی به دور از تجملات امروزی و ساده و بی آلایش نشسته و مشغول کباب درست کردند بودند!
سیگارم که به فیلتر نزدیک شده بود که صدای آژیر گوش خراش ماشین پلیس کلانتری محل بلند شده بود که نشان از تعقیب و گریز یک کیف قاب را هویدا می ساخت.
فیلتر را خاموش کردم و انگار که شتر دیدی ندیدی ، به کارم ادامه دادم.
پینوشت:
یک آن فهمیدم عجب صبری خدا دارد.
تعداد نخ های سیگار را بالا برده ام ، همزمان با بالا رفتن تعداد نخ ها ، تعداد صفر های موجودی حساب های بانکی م به واسطه خرج و مخارج سنگین زندگی کمتر شده است !
اگر این بهمن* دوست داشتنی نبود ، چه می بایست کرد ؟
پینوشت:
* سیگار بهمن سیلور
یک هفته ای بود که دچار IMS مردانه شده بودم و امروز عصر توانستم با شنا کردن این حالت را از خودم دور کردن.
نیازمندی هایی نظیر همدردی، فهمیده شدن ، درک شدن و . . . مشابه PMS زنانه !
پینوشت:
بعد ۱۰ ماه به دنیای وبلاگ بازگشتم.
بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
با چشم تو می گویم من مست چنین خواهم
«مولانا»
سبک نکرد مرا چیزی
نه واژگونه شدن از عشق
نه دستُ پا زدن از شادی
نه شادباشُ نه شاباشُ
نه بوسه بر لب گلگونُ
نه گریه در شب دامادی
عزیز من تو چه میدانی
کدام غربت طولانی
مرا به حال سکوت انداخت
سپس در این ملکوت انداخت
عزیز من تو چه میدانی
چرا فراری ام از شادی
رسیده بودمُ میبایست
مرا بچیندُ، افتادم
مرا نچیدُ سقوطم را
نگاه کرد به آرامی
نگاه کردُ اسیرش را
فرانخواند به آزادی
کدام شاخه، نمیدانم
کدام دست، نمیدانم
کدام شخص، نمیدانم
توهم بپرسُ مرا نشناس
اگر دوباره مرا دیدی
و یا به یاد من افتادی
درخت عید نبودم من
که ریسه زینت من باشد
و هیچگاه نفهمیدم
که مادرم تَهِ زهدانش
مرا چگونه مُزیّن کرد
به گریه های خدادادی
غبار کودکیم بودم
سَبُکتر از پرِ اندامت
غمی وزیدُ به همراهش
حباب کودکیم را برد
حباب کودکیم را تو به من وزیدیُ پر دادی
همین که کوزه خالی را
به روی شانه ام نگه دارم
برای تشنگی ام کافیست
که نهرهای خراباتی
به هر طرف که روان باشند
نمیرسند به آبادی
نه زنگ در به صدا آمد
نه من که منتظرت بودم
تورا به یاد خودم آوردم
توهم دُعاییُ دارویی
برای دفع فراموشی
نه خواستیُ نه فرستادی...
«حسین صفا»
---------
پیگرد:
- .. ــاوقــ ـــاتـــ ..
- چهارشنبه ۲۲ آذر ۰۲
گاهی اوقات بهتر است هر از گاهی در مسیر رفته مان به پشت سر خود نگاه کنیم و راه رفته خویش را ورانداز کنیم.
فراموش نکنیم؛ اصول دین همان « توحید ، نبوت و معاد است » مابقی فروعی ایست که در حاشیه اصول قرار می گیرد و نبایستی آنها را جایگزین اصول کرد.
مطمئناً کسی که اصول را قبول نداشته باشد و به آنها مومن نباشد، اعمالی که از فروع دین پیاده میکند هیچ فایده ای ندارد.
عجیب نیست ؟!
----
پینوشت:
فروع دین : نماز، روزه، زکات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف، نهی از منکر، تولّی و تبرّی.
مرگ بر
مرگ ناگهانی صد هزار زندگی،
در یکی دو ثانیه،
با سقوط علم از آسمان
😢